zweefteefje
spiritualiteit
Vandaag heb ik besloten, aan de startstreep van mijn website, het woord ‘spiritualiteit’ de laan uit te sturen en niet alleen omdat ik er altijd typefouten mee maak.
In wezen is er niks mis met het woord. Er moet overal een woord voor zijn.
Ooit zijn we begonnen om voor alles wat we kennen een rijtje klanken en letters te bedenken dat symbool staat voor de werkelijkheid erachter.
wazig
Maar het blijven natuurlijk twee dingen: het woord en wat we ermee proberen te vatten.
Bij woorden als waterpomptang en tosti-ijzer is die relatie vrij helder, maar spiritualiteit is een verzamelwoord en daar komt bij dat zelfs de van Dale er een beetje wazig over is.
Bij spiritualiteit van personen staat vermeld ‘openstaand voor alles wat met religie en metafysica te maken heeft’.
Ik betwijfel of iedereen die zichzelf spiritueel noemt zich hierin kan vinden.
In feite is er ook niks mis met wazige woorden. Ook die moeten er zijn.
De wereld is meer dan tosti-ijzers en waterpomptangen.
Het probleem met ‘spririlualiteit’ (ik ga het niet eens meer verbeteren) is dat mensen de betekenis, vanwege het wazigheidsgehalte, maar zo’n beetje op hun eigen manier invullen.
slimste mens
Ken je dat associatiespelletje bij ‘de slimste mens’ op tv, waarbij de kandidaten zo snel mogelijk een aantal verwante begrippen moeten raden bij een bepaald woord?
Na een korte introductie vraagt een bekende Nederlander dan
‘Wat weet u eigenlijk over…?’
Als aan mij zou worden gevraagd: Wat weet u over ‘spiritualiteit’? en ik zou op tempo moeten associëren zou ik dingen roepen als..
mandala’s kleuren, horoscopen, de Happinez bij de kantoorboekhandel, wichelroedelopers, paragnosten, gebatikte gewaden, Henna haar, een Boeddhabeeldje naast de letters HOME op de vensterbank, gezondheidssandalen, wierook, dromenvangers, tarotkaarten, chakra’s, Astro-tv, de paranormaalbeurs..
Dit is wat er binnen 5 tellen bij me opkomt bij het woord ‘spiritualiteit’.
En omdat dit niet de dingen zijn waar ik me diep mee verbonden voel
(Henna is wel fantastisch voor je haar)
verklaar ik in deze blog het woord ‘spiritualiteit’ tot een ongeschikt symbool voor mijn werkelijkheid erachter, mijn spirituele beleving.
zweverig
Wat het woord bij anderen oproept kan ik voor hen niet invullen, maar vaak als ik het in mijn omgeving laat vallen wordt er gereageerd met
‘daar ben ik te nuchter voor’ of ‘als het maar niet te zweverig wordt’.
De woorden ‘spiritualiteit’ en ‘zweverig’ worden dus vaak gelinkt. Ze hebben met elkaar te maken.
En ook ‘zweverig’ is maar een woord.
Het staat voor alles wat onduidelijk is, wat we niet kunnen vatten, wat niet geworteld is in wetenschappelijke kennis of wat we niet kunnen waarnemen met onze 5 zintuigen.
Niet iedereen geeft dezelfde inhoud aan het woord ‘zweverig’.
Over wat zweverig is en wat niet zullen de meningen verschillen. Er bestaan dus geen overduidelijk zweverige en niet zweverige theorieën. Jij bepaalt wat daar onder valt, afhankelijk van wat je kent en vindt.
‘Zweverig’ is dus ook een beetje een zweverig woord.
negatief
Maar volgens mij kunnen we ook stellen dat er een oordeel op het woord zit.
Je met zweverige zaken bezighouden is niet iets waar je trots op kunt zijn. Je verdient er geen aanzien mee. Het is niet iets wat je moet willen.
‘Zweverig’ klinkt als labiel, beperkt intelligent, niet rationeel en lachwekkend.
twee voetjes op de grond
Je er verre van houden getuigt van kracht, persoonlijkheid en twee stevige voeten op de grond.
Zo probeer ik me dan ook vaak te verdedigen:
‘Ik ben spiritueel, maar wel met beide voetjes op de grond hoor!’
Ik loop er dus niet graag mee te koop dat ik me met zweverige zaken bezighoud,
dat juist de dingen die voor ons mensenbrein niet te vatten zijn een geweldige aantrekkingskracht op me hebben, dat ik nieuwsgierig ben naar wat er achter de buitenkant van alles zit en naar wat ons verbindt.
zweefteefje
Ben ik op m’n vijftigste dan een zweefteefje geworden,
zoals mannen op latere leeftijd gaan wielrennen of motorrijden en veel vrouwen een cursus fotografie gaan volgen?
Ik bedoel dit niet denigrerend.
Het verschil is echter dat ik niet ervaar dat ik aan iets nieuws begonnen ben.
Ik heb niet op een dag besloten spiritueel te worden, dromenvangers op te hangen en wierook te gaan branden.
Het is niet iets waar ik beter in probeer te worden door er veel tijd in te steken.
Natuurlijk heb ik yogalessen gevolgd en ben ik veel gaan lezen, maar dat is niet de kern van mijn spiritualiteit. Het is niet waar het om draait.
stapje terug
Mijn spiritualiteit is niet een beweging vooruit, naar iets nieuws, maar eerder een stapje terug.
Ik ben met veel dingen gestopt. Ik ben me minder druk gaan maken, minder gaan oordelen, me minder bezig gaan houden met wat voorbij is en wat nog moet komen.
Ik ben heel eerlijk naar mijn gedachten gaan kijken en naar wie ik denk te zijn en wat ik over mezelf geloof. Ik wilde weten wat er van me overblijft als ik al die verhalen en overtuigingen loslaat.
nuchter
Voor mij is ware spiritualiteit zo nuchter en aards als je je maar kunt voorstellen.
Het is de dingen laten zoals ze zijn, er niks van proberen te maken, niet bij alles wat op je pad komt denken dat je er wat mee moet of dat je er op z’n minst een mening over moet hebben.
Spiritualiteit is een open houding die niet doet aan veronderstellingen, standpunten, goed en slecht, wat mij is aangeleerd, problemen, verwachtingen en spijt.
zinloze gedachten
Is er dan iets mis met wat ik heb geleerd en het hebben van een mening?
Dat denk ik niet. Het hoort bij mens zijn. Het is wat wij doen om te functioneren, om de boel draaiende te houden.
Ik geloof niet dat ik vrede en vrijheid verspreid als ik morgen stop met boodschappen doen omdat ik het probleem van een lege koelkast niet meer zie.
Maar we zijn zo doorgeslagen in onze hersenarbeid.
Als je je eigen gedachten, al is het maar voor 5 minuten zou observeren, merk je dat de meerderheid ervan niet heel functioneel is.
voorbeeld
Ik speel soms een vervelend gesprek dat ik met iemand had wel duizend keer opnieuw af in mijn hoofd. En niet alleen het gesprek zoals het is gegaan, wat ik zei, wat de ander zei en hóe het is gezegd. Maar ook zoals het zou moeten zijn gegaan naar mijn idee. En daar bedenk ik dan weer tig versies voor… wat ik beter had kunnen zeggen, hoe de ander dan gereageerd zou kunnen hebben en hoe ik dat dan weer zou hebben kunnen beantwoorden.
En dat terwijl ik gewoon met een kop koffie aan mijn keukentafel zit.
Degene met wie ik het gesprek voerde is heel waarschijnlijk iets totaal anders aan het doen en had wellicht niet eens een negatief gevoel bij ons gesprek.
Dit soort doelloze hersenactiviteit zou je wat mij betreft met recht zweverig mogen noemen en verre van rationeel.
hier en nu
De spiritualiteit die ik ken brengt me terug naar het hier en nu, naar mijn kopje koffie en de zonnestralen op mijn keukentafel. Het maakt geen drama, houdt niet van gedoe en gaat enkel over wat is.
En wat levert dit dan op?
Als je gedoe loslaat ontstaat er ruimte.
En in die ruimte ontdek je wie je bent achter al je rollen en je verhalen.
En dat is nooit een slechte gesprekspartner, een piekeraar of een betere versie van jezelf.
Diep vanbinnen ben je altijd vrij.
En waar ruimte en vrijheid is, is geluk.
tromgeroffel
En daarom open ik vandaag mijn armen voor een prachtig nieuw woord dat het beladen woord ‘spiritualiteit’ in mijn taalgebruik mag vervangen.
GELUKSKUNST
De kunst van het gelukkig zijn en geluk verspreiden.
En als beoefenaar van die gelukskunst maakt mij dat een GELUKSKUNSTENAAR.
Een woord met de helderheid van een waterpomptang.
