liefdesles

Juf

Van origine ben ik lerares.
Ergens zit dat nog in me verscholen zoals ik in het volgende betoog laat zien.
Als je je niet graag de les laat lezen skip deze blog dan, want hier volgt een old school lesje over liefde.

Inleiding

Als je in de wereld om je heen kijkt en dan met name naar andere mensen zie je hoe we van elkaar verschillen. We zien er allemaal anders uit, hebben onze eigen ideeën, opvattingen, interesses voortvloeiend uit onze cultuur, opvoeding, persoonlijke geschiedenis, intellectuele capaciteiten et cetera.

Stom

In het dagelijkse leven oordeel ik regelmatig over anderen.
Plat gezegd vind ik andere mensen behoorlijk vaak stom.
Ik vind die dame die zo staat te treuzelen bij de kassa stom, die man die in het verkeer net voor me de weg op schiet, die oom die op een feestje staat te oreren over zijn politieke kennis, de lui in die groepsapp die denken dat ik zit te wachten op 80 nieuwjaarswensen en ga zo maar door.

Gelukkig heb jij een veel vreedzamere natuur dan ik, maar je zult moeten toegeven dat het niet meevalt om je voortdurend met iedereen diep verbonden te voelen.

Ook mensen die zeggen dat ze wél voor iedereen liefde en compassie voelen vind ik overigens stom.

Verbinding

Toch denk ik dat diepere verbinding tussen mensen wel mogelijk is en dat je die kunt leren zien en voelen. En daar gaat mijn lesje van vandaag over. Dus opgelet!
Er volgt geen wollige of zweverige theorie, maar een nuchtere manier van kijken en luisteren naar anderen die net even iets dieper gaat dan wat je misschien gewend bent.

Vier voorbeelden

Om mijn verhaal concreet te maken gebruik ik drie mensen uit mijn sociale omgeving en mezelf met onze passie of datgene waar we veel plezier uit halen.

Ik begin met mijn lieve moeder van 76, die een aantal jaren geleden mondharmonica leerde spelen. Ze sloot zich aan bij een muziekgroep, nam les en ontdekte haar talent en muzikaliteit. Inmiddels is muziek haar lust en haar leven.

Als tweede noem ik mijn Rob die enorm geniet van het samenzijn met zijn club vrienden in de kroeg. Als hij thuiskomt van de bekende vrijmibo zie ik een licht aangeschoten man, maar ook een stralende blik en vertelt hij hoe ontzettend leuk het was en hoe hij heeft gelachen.

De volgende is mijn vriendin voor wie haar baan haar passie is.
Ze doet exact waar ze goed in is, wat ze als jong meisje al wilde doen, voelt zich gezien en gewaardeerd en helemaal in haar element in haar werk.

De laatste ben ikzelf die een passie heeft voor spiritualiteit, zelf omgetoverd tot gelukskunst, en die opbloeit van de natuur, mediteren en het lezen over of luisteren naar A klasse spirituele leraren, filosofen en dichters.

Bovenlaag

In het schema dat ik voor mijn lesje op een whiteboard of flipover zou tekenen zou ik deze vier voorbeelden naast elkaar aan de bovenkant van het bord zetten.
Die bovenlaag staat voor wat we zien om ons heen, wat we dagelijks doen, onze verhalen en onze verschillen.

Op het eerste gezicht lijken mijn moeder, mijn man, mijn vriendin en ik niet veel met elkaar gemeen te hebben als het gaat om de dingen waar we blij van worden.
Sterker nog, we zijn hierover behoorlijk verdeeld.
De muziek van mijn moeder is totaal niet mijn smaak, ik vind dat Rob en zijn vrienden teveel bier drinken en ik heb die behoefte van mijn vriendin aan een grote carrière nooit gevoeld.
Op hun beurt begrijpen zij niks van mijn spirituele boeken en zien ze mediteren als een nutteloze en oersaaie bezigheid.

Tussenlaag

Maar nu wordt het leuk!
Onder de bovenlaag, in het midden van mijn schema schrijf ik de beweegredenen van mijn vier voorbeeldpersonages op.
Wat gebeurt er als je bij ieder van ons nét even onder of achter de buitenkant kijkt en doorvraagt waaróm we doen wat we doen? Wat drijft ons? Wat zit erachter? Wie zit erachter?

Als je aan mijn moeder zou vragen wat muziek en het maken van muziek met haar doet zou ze enthousiast vertellen dat ze op latere leeftijd haar muzikale talent heeft ontdekt en dat het haar een stukje eigenwaarde en voldoening geeft om dit te ontwikkelen. Ze zou zeggen dat het haar ontspant, dat ze erdoor geraakt wordt, dat ze er haar gevoel en creativiteit in kan uiten, dat ze zich verbonden voelt met haar medemuzikanten en dat het haar bij haar ware ik brengt, bij wie ze ten diepste is.

Rob brengt graag tijd door met mannen die hij uit zijn vroegste jeugd kent. Ze zitten in zijn hart en voelen als familie. In het plezier dat ze samen maken en de humor die ze delen voelt hij zich diep met hen verbonden. Zijn vrienden kennen en waarderen hem voor wie hij is, waardoor hij helemaal zichzelf kan zijn.

Mijn vriendin vindt veel erkenning in haar werk. Ze wordt er gezien, haalt er een stukje zelfwaardering uit, voelt dat ze iets kan betekenen in de wereld, kan haar creativiteit en haar talent erin uitleven en komt uit bij wat helemaal bij haar past en wie ze werkelijk is.

En ten slotte brengt mijn gelukskunst me ook onmiddellijk bij wie ik vanbinnen ben. Ik herken in wat ik lees en ervaar een belangrijk stuk van mezelf, waar ik blij van word, waar ik ontspanning, diepgang en betekenis vind. Ook voor mij is het een manier om me te ontwikkelen en te verbinden met de wereld om me heen.

Wortel

Zoals je ziet zitten in deze tweede laag, net onder de oppervlakte een hoop overeenkomsten tussen ons.
We willen ons alle vier verbinden met anderen, geraakt worden, ons gevoel uiten, uiting geven aan wie we werkelijk zijn en als je maar lang genoeg graaft en doorvraagt kom je uit bij

Liefde voor het leven
Liefde voor de ander
Zelfliefde
Liefde

Het woord LIEFDE schrijf ik in de onderste laag op mijn whiteboard.
Of je wilt of niet, liefde is de wortel, de bron van alle geluk en passie.
Dit is niet soft, zweverig of specifiek spiritueel.
Het is wat ons drijft.

Ik heb het nu over passies van mensen, maar ook negatieve emoties en gedragingen vinden hun oorsprong in liefde.
Verschillende spiritueel filosofische leringen wijzen erop dat alle acties van mensen een uiting van liefde zijn of een roep om liefde. Maar dat voert voor mijn lesje nu te ver.

Verschil versus eenheid

In de bovenlaag van mijn figuur worden discussies gevoerd, willen we gelijk hebben (onderwijzeressen bij uitstek ) en zijn we, zoals ik in mijn inleiding aangaf erg verschillend.

Een laagje dieper, op gevoelsniveau blijken we allemaal exact dezelfde emoties te kennen.
Iedereen kent jaloezie, boosheid, eenzaamheid, diep verdriet, grote vervulling, blijdschap…

Ons verhaal in de bovenlaag is bij iedereen anders, maar wat we voelen is gelijk en als je goed kijkt en doorvraagt blijkt er maar één bron, één oorsprong te zijn.

Oppervlakkig versus vrij

Dit is toch niks nieuws zou je kunnen zeggen.
Dat is het zeker niet! Integendeel, het is zo oud als de mensheid en al op ontelbaar veel manieren beschreven en bezongen.

En waarom moeten we het hier dan over hebben?
Ook dat hoeft niet.
Zoals een Indiase spirituele leraar, Krishnamurti zei

‘Als je alleen oppervlakkige vragen stelt leef je een oppervlakkig leven.
Als je vragen stelt los van wat je al kent en weet en verwacht ben je vrij.’

Vrijheid

Vrijheid is hetzelfde als liefde. Niet volgens de van Dale, maar het is dezelfde bron.
De boeddhisten, de christenen, de joden, de non-dualisten hebben allemaal hun eigen woorden voor deze oorsprong.

Ikzelf ga het meeste aan van dit woord VRIJHEID.
Van vrijheid ga ik sprankelen.
Vrijheid om los van wie ik in de bovenlaag ben, los van mijn rollen en alles wat ik heb geleerd te kijken naar de wereld om me heen.
Zoals ik zei zit ik in de bovenlaag vast in mijn patronen, gewoontes en overtuigingen.
Op een dieper niveau ben ik vrij.

Spirituele wereld

Leuk om te vermelden is dat je het vastzitten in patronen en de verdeeldheid tussen mensen net zo goed terugziet in de spirituele wereld.
Er bestaan ontelbaar veel spirituele stromingen en religies met allemaal hun eigen rituelen, geschriften en leiders.

Op Facebook heb ik me aangesloten bij verschillende spirituele groepen waar mensen soms over elkaar heen buitelen om hun punt te maken.
Om aan te tonen hoe ver ze zijn op hun spirituele pad en te bewijzen dat ze bevrijd zijn van oordelen en negatieve gedachten starten al hun comments met ‘lief mens’ of ‘mooie ziel’ en eindigen met ‘hartegroet’.
Daar tussenin branden ze elkaars opvattingen liefdevol af.

Afzakken

Ik laat me overigens ook regelmatig verleiden tot een stevige discussie.
Maar wat zou er gebeuren als we onszelf zouden toestaan om tijdens een onenigheid met onze aandacht wat af te zakken in het schema dat ik schetste, en ook letterlijk in ons lijf wat af te zakken van ons hoofd naar ons hart of onze buik?

Wat als we even uit ons verhaal zouden stappen en naar onze overeenkomsten zouden kijken? Naar dat wat ons verbindt?

Ik wil mijn idee niet te groot maken, maar wat zou het kunnen betekenen als onze politici en onze wereldleiders hier les in zouden krijgen?
Of als we dit in ieder geval onze kinderen zouden kunnen leren?

Hartegroet,
Juf Hermi