coming out

knettersuiker

Een vriendin van heel vroeger kwam op de thee en gaf me een reep chocolade met knettersuiker.
Uit alle smaken Tony Chocolonely die ze voor mij had kunnen kiezen, waaronder de allemansvriend karamel-zeezout koos ze voor knettersuiker. Dat vond ze echt bij mij passen zei ze glimlachend en het voelde als een compliment. Ze kende me als een beetje anders, een beetje gek en eigenzinnig.

Ik had zoveel dromen als jong meisje. Ik wilde actrice worden, concertpianiste of danseres in het showballet van Willem Ruis.

binnenwereld

Naast die uitbundige kant was er ook een ernstige en intens gevoelige kant. 
Ik dacht diep na over de betekenis van alles om me heen, over het grotere plan erachter en over wie we werkelijk zijn. Vragen die niemand zich in mijn omgeving leek te stellen.

Ik schreef gedichtjes in het geniep waarmee ik uitdrukking probeerde te geven aan mijn levendige binnenwereld. 
Deze gedichtjes liet ik alleen heel soms aan mijn beste vriendin lezen of aan mijn moeder, die me dan eerst plechtig moest beloven dat ze me niet uit zou lachen. En dat deed ze natuurlijk nooit. Ze zei altijd dat ze ze prachtig vond, maar verder werd er inhoudelijk niet over door gebakkeleid.

thuis

Ik kom uit een gezin van niet lullen maar poetsen en ben nog van de generatie dat wij als kinderen in onze vrije tijd naar buiten werden gestuurd. We moesten eruit, erópuit, iets gaan doen, buiten sporten, hutten bouwen.

Mijn ouders waren altijd fysiek bezig, in de tuin, in huis, met grote schoenen en zwarte handen. Ze hadden het druk. Aan het eind van de dag hadden ze hard gewerkt en dat was zoals het hoorde. 
Uren mijmerend op je kamertje zitten met een schriftje voor je neus werd niet gezien als gezond gedrag en stond niet voor levenslust.

vacature

Dat schrijven heb ik een leven lang niet meer gedaan. Ik merkte algauw dat een dromer niet is waar de maatschappij op zit te wachten.

Je ziet nooit vacatures als deze:

Gezocht:
‘Gediplomeerd naar-binnen-kijker’

Functie-eisen:
* abstract werk- en denkniveau
* ruime ervaring met het stellen van zweverige, niet functionele vragen
* goed kunnen communiceren met insecten
* talent voor de stilte
* goed kunnen leidinggeven aan eigen gedachten
* de bereidheid om zo nodig voor enkele weken per jaar alles los te laten en op stilteretraite te gaan

presteren

Dus ik veegde mijn vrije geest onder het tapijt en stapte de wereld in van het scoren.
Een opleiding met baangarantie, een fulltime job, een nieuwe opleiding, beter passend werk, een vent zoeken, een betere vent zoeken, kinderen, meer kinderen, huizen, verhuizen, verbouwen, groter, beter voor de kinderen en sowieso alles voor de kinderen en voor onze toekomst.

Eckhart Tolle

Maar bloed kruipt waar het niet gaan kan.
De boeken van Eckhart Tolle en een gedicht van Nelson Mandela maakten zo’n 10 jaar geleden de vrije denker in mij weer wakker.
Ze vlogen werkelijk mijn hart binnen, maar het voelde niet als iets nieuws. Het was alsof ik er iets in herkende, iets vertrouwds, zoals en melodietje dat bekend voorkomt, maar dat je niet thuis kunt brengen.
Ik werd nieuwsgierig en ben hierna niet meer gestopt met het zoeken naar antwoorden op de vragen die ik mezelf als kind al stelde.

schrijven

Dat ik het schrijven nog steeds leuk vind ontdekte ik per toeval toen ik werd gevraagd om te gaan bloggen voor stichting Gilles de la Tourette.
De bedoeling was om mijn ervaring als Touretter en als moeder van een Touretter te delen opdat lotgenoten hierin herkenning en steun zouden vinden.

Naarmate ik vaker blogde merkte ik dat het zwaartepunt meer kwam te liggen op mijn algemene denkwereld en minder op de Tourette zelf. Sterker nog, ik begon vaak intuïtief te schrijven en moest dan op het laatste moment nog verzinnen hoe ik het thema Tourette erin kon verwerken.

Tourette is namelijk maar een verhaal, zoals iedereen een verhaal heeft. Ik kan eindeloos schrijven over de vele tics die ik heb en over wat dat in ons dagelijks leven betekent, maar ik krijg er geen energie van.

platform

Alles wat aandacht krijgt groeit en daarom voel ik sterk de behoefte om aandacht te geven aan alles wat mij, en in het beste geval ook anderen, blij maakt.
Met deze website doe ik daartoe een heel voorzichtige poging.

Je moet het zien als mijn creatieve platform, zoals een wit doek dat is voor iemand die van schilderen houdt en de studio voor een muzikant.
Mijn hoofd zit boordevol ideeën die eruit willen.
Zoals sommigen hun creativiteit kwijt kunnen in bloemschikken, origami of fotografie, zo is schrijven over geluk en vrijheid mijn uitlaatklep.

coming out

En hier is dan mijn eerste blog.
Fasten your seatbelts!

Als je wilt neem ik je mee naar dromenland, naar een andere manier van denken, naar een plek waar wonderen bestaan. Niets houdt me meer tegen.
Vandaag is mijn coming out als dromer. En het leven van een dromer is vederlicht.
Ik geloof namelijk in liefde en niets anders dan liefde. Dat is mijn vrijheid.

Als je nu al kotsneigingen krijgt, ga gerust iets anders doen, iets nuttigs, iets waar de wereld wat aan heeft en neem me voorál niet serieus, want ik ben knettergek!

gejat

Bovendien komen de inzichten die mijn wereld op z’n kop hebben gezet en me van binnenuit hebben veranderd niet uit mijn eigen briljante geest.
Werkelijk alles is gejat.
Uit boeken en lezingen van grote spirituele leraren, verlichte goeroe’s, beroemde filosofen, psychologen, mystici en zelfs wetenschappers.
Je kan het zo gek niet bedenken of ik heb het ergens gelezen of gehoord.
Ik heb energie gestoken in meditatiecursussen, boek-studiegroepjes, Boeddhistische Sangha’s en yoga.

Ik ben een spons op het spirituele vlak en ontdekte dat zowel eeuwenoude als moderne, Oosterse en Westerse tradities ons allemaal aan de hand willen nemen naar die ene blije plek, waar gewoon geen gezeik is.
Jezus, Boeddha en Einstein zouden geen ruzie hebben gemaakt over de manier om daar te komen.

blij ei

Ik kom dus niet met iets nieuws.
De antwoorden die ik heb gevonden zijn eeuwenoud en door velen keer op keer in een ander jasje gestoken. En dit is mijn bescheiden jasje.

Waar ik over schrijf heeft niks te maken met intellect. Het is geen religie, geen standpunt en geen visie.
Het is zo gemakkelijk te vertellen wat het níet is, maar een verdomde uitdaging voor mij om woorden te geven aan wat het wél is, want eigenlijk sla ik met woorden altijd de plank mis.

Toch voel ik de behoefte om op mijn eigen manier een poging te wagen.
Hiermee wil ik mijn dank uiten voor de vrijheid die ik heb mogen ontdekken en het blije ei dat ik ben geworden.
Niet door iets te geloven, maar door de keiharde resultaten van mijn zelfonderzoek dat net zo kinderlijk eenvoudig is als het eten van een stuk chocola met knettersuiker.

Wordt vervolgd.